2. Ακριβώς, μοιραζόμασταν ένα τέτοιο κινητό με τα αδέρφια μας!
3. Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ενώ κάναμε την ανάγκη μας ήταν να διαβάζουμε τις ετικέτες των σαμπουάν.
4. Κάποια από τα κινητά είχαν κεραίες που έβγαζες χειροκίνητα πριν πάρεις ένα τηλέφωνο.
5. Και δεν υπήρχε απεριόριστη συνομιλία.
6. Αν ήθελες να μιλήσεις με την κοπέλα σου, έπρεπε να πάρεις τηλέφωνο στο σπίτι της και πιθανώς να μιλήσεις και με τους γονείς της.
7. Και η φράση “κλείσε το τηλέφωνο” χρησιμοποιούταν κυριολεκτικά.
8. Αλλά δεν ήταν και όλα τόσο άσχημα. Για παράδειγμα, μπορούσες να πας στην πόρτα του αεροδρομίου και να συναντήσεις τους αγαπημένους σου όταν έφταναν, χωρίς να χρειαστεί να περάσεις από έλεγχο και χωρίς να έχεις εισιτήριο.
9. Οι δραματικές στιγμές ήταν πραγματικότητα!
10. Δεν γινόταν να κάνεις μία διαδικτυακή αγορά. Η παραγγελία έπρεπε να γίνει εγγράφως και να ταχυδρομηθεί.
11. Και φυσικά, τα αεροπορικά εισιτήρια τα έβγαζες τηλεφωνικά ή από ταξιδιωτικό γραφείο.
12. Η διαδικτυακή ζωή ήταν επίσης διαφορετική. Έπρεπε να μην μιλάει κανείς στο τηλέφωνο για να μπεις στον παγκόσμιο ιστό.
13. Και αν ήθελες να δεις μία εικόνα στο διαδίκτυο, φόρτωνε κάπως έτσι:
14. Είχες email αλλά το κοιτούσες πολύ σπάνια.
15. Εάν ήθελες να πας στους κινηματογράφους, θα έπρεπε να κοιτάξεις σε περιοδικό για να δεις τι ταινίες προβάλλονται.
16. Και αντί για το Google, ψάχναμε πληροφορίες σε πραγματικά βιβλία και εγκυκλοπαίδειες.
17. Όταν έβγαζες μια φωτογραφία, δεν υπήρχε τρόπος να ξέρεις εάν είχε βγει καλή ή όχι.
18. Και επειδή έπρεπε να αγοράζουμε φιλμ, που το καθένα είχε μόλις 24 λήψεις, το να το σπαταλάς ήταν ότι χειρότερο.
19. Και πάντα έπρεπε να έχεις εφεδρικό σε περίπτωση που ξεμείνεις.
20. Το απόγευμα της Παρασκευής, όλα τα Video Club είχαν την τιμητική τους.
21. Και την Δευτέρα έπρεπε να πας στο κατάστημα για να επιστρέψεις την ταινία.
22. Το να ξεφύγεις ήταν πολύ εύκολο – το μόνο που έπρεπε να κάνεις ήταν να φύγεις από το σπίτι.