nataleme Εδώ θα τα λέμε όλα!
Μετά από τον καταστροφικό σεισμό που έπληξε το Νεπάλ πριν από 2 χρόνια, αυτό το μωρό με το όνομα Sonish θάφτηκε κάτω από τα ερείπια του σπιτιού του.
Πριν από δύο χρόνια, ένα μικρό μωρό με το όνομα Sonish Awal είχε βρεθεί ζωντανό κάτω από τα ερείπια του σπιτιού του που κατέρρευσε μετά τον ισχυρό σεισμό του Νεπάλ. Ο σεισμός του περασμένου Απριλίου ήταν 8,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και άφησε πίσω του 9.000 νεκρούς και 21.000 τραυματίες. Το μωρό αυτό ήταν πολύ τυχερό που βρέθηκε ζωντανό, γιατί είχε παγιδευτεί κάτω από τα συντρίμμια για 22 ολόκληρες ώρες πριν το βρουν οι διασώστες.
Τώρα, σχεδόν δύο χρόνια μετά, ο Sonish είναι αγνώριστος σε σχέση με την εικόνα που είχε τότε. Έχει περισσότερη ζωντάνια, αν και εξακολουθεί να υποφέρει από τις επιπτώσεις της σκόνης στους πνεύμονές του, και η οικογένεια του συνεχίζει να παλεύει με την καταστροφή που προκάλεσε ο σεισμός στη ζωή τους. Ζει με τον πατέρα του, τον 34χρονο Shyam, τη μητέρα του, την 36χρονη Rasmila, και την 10χρονη αδελφή του Sonita. Ο πατέρας εργάζεται ως οδηγός φορτηγού, και εισπράττει μόλις 6.000 ρουπίες ανά μήνα, που ισοδυναμούν περίπου με 7,50 δολάρια. Η οικογένεια, η οποία είχε ένα σπίτι δύο υπνοδωματίων με τηλεόραση, ψυγείο και air-condition, δεν έχει πια χρήματα για να φτιάξει ξανά το παλιό της σπίτι. Τώρα ζουν όλοι μαζί σε ένα μικρό καταφύγιο.
Ο Sonish ονομάστηκε το «μωρό θαύμα» αφού επέζησε από την 22ωρη δοκιμασία του. Ήταν μόλις 4 μηνών τότε. Επέζησε κυρίως λόγω ενός ντουλαπιού που είχε πέσει πάνω του, το οποίο τον προστάτευσε από την πτώση συντριμμιών και τους μετασεισμούς. Η μητέρα του ήταν στην αγορά την ώρα του σεισμού, ενώ η κόρη της, η Sonita, πρόσεχε τον αδελφό της. Τη στιγμή του σεισμού, η γυναίκα έτρεξε προς το σπίτι της, το οποίο το βρήκε ερείπιο ενώ τα παιδιά της ήταν ακόμα μέσα.
«Πέταξα ό,τι κρατούσα εκείνη την ώρα και έτρεξα,» είπε η Rasmila. «Έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Αλλά όταν πήγα στο σπίτι το βρήκα ισοπεδωμένο… Δεν μπορώ να θυμηθώ την κάθε στιγμή, γιατί ήμουν σε τόσο τραγική κατάσταση που το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ούρλιαζα για να σώσω τα παιδιά μου.»
Ευτυχώς, οι γείτονες βοήθησαν στον απεγκλωβισμό της κόρης της, 2 ώρες μετά το χτύπημα του σεισμού. Ο γιος της όμως παρέμεινε θαμμένος μέσα στα ερείπια.
“Όπως κρατούσα την κόρη μου, συνέχισα να ουρλιάζω για το γιο μου,” είπε η Rasmila.
«Οι διασώστες μου έλεγαν ότι μάλλον είναι νεκρός, απ’ τη στιγμή που δεν τον άκουγαν να κλαίει, αλλά τους παρακάλεσα να συνεχίσουν να ψάχνουν. Τους είπα ότι ήθελα να τον δω ακόμα κι αν ήταν νεκρός. Κι έτσι άρχισαν να ψάχνουν.
«Μόνο εγώ ξέρω πώς έζησα αυτές τις 22 ώρες. Δεν είχα κοιμηθεί, δεν είχα φάει, δεν είχα πιει τίποτα. Απλά έκλαιγα και προσευχόμουν για τον Sonish.»
«Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου όταν είδα τον ζωντανό. Τον αγκάλιασα και έπεσα στα γόνατα. Τον αγκάλιασα σφιχτά και τον φιλούσα συνέχεια, ευχαριστώντας τον Θεό που με λυπήθηκε.»
Τα εργοστάσια τούβλων εργάζονται σκληρά για να καλύψουν τη ζήτηση για νέα κτίρια, και πολλά παιδιά εκεί, αναγκάζονται να εργαστούν αντί να πηγαίνουν στο σχολείο.
Αυτό το μικρό αγόρι έχει γίνει σύμβολο ελπίδας για όλους τους ανθρώπους που βιώνουν δύσκολες καταστάσεις. Ας ευχηθούμε καλή τύχη στον ίδιο, στην οικογένειά του αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα του, το Νεπάλ.
