nataleme Εδώ θα τα λέμε όλα! 
Ωστόσο, οι περισσότεροι από μας φοβούνται να αποκαλύψουν αυτή την “παράξενη” πλευρά τους επειδή φοβούνται μην τους κοροϊδέψουν.
Εμείς πιστεύουμε όμως πως πρέπει να αποδεχτούμε και να αγκαλιάσουμε τις παραξενιές και τις ιδιοτροπίες μας γιατί αυτές είναι που μας κάνουν ξεχωριστούς και διαφορετικούς από όλους τους άλλους.
Όταν ρωτάς την τιμή ενός προϊόντος και καταλαβαίνεις πως δεν έχεις αρκετά χρήματα να το αγοράσεις, οπότε κάνεις πως δεν είσαι σίγουρος αν θα το πάρεις τελικά ή όχι.
Η κρίση πανικού που παθαίνεις όταν ο ταμίας του σουπερμάρκετ ξεκινάει να εξυπηρετεί τον επόμενο ενώ εσύ δεν έχεις καλά καλά βολέψει τα ρέστα. 
Όταν κάθεσαι σε μία καφετέρια και η διπλανή παρέα κάνει πολύ φασαρία.
Το βλέμμα στο πρόσωπό σου όταν κάποιος βγάζει μια φωτογραφία αλλά εσύ δεν έχεις προλάβει να ετοιμαστείς.
Η στιγμή που ακούς την φωνή σου σε ηχογράφιση και θέλεις να να ζητήσεις συγγνώμη από κάθε άνθρωπο με τον οποίο έχεις μιλήσει ποτέ.
Το βλέμμα στο πρόσωπό σου όταν συναντάς κάποιον αλλά δεν τον ξέρεις αρκετά και δεν είσαι σίγουρος αν πρέπει να τον χαιρετήσεις ή όχι.
Όταν πας να κάνεις λογαριασμό σε μία ιστοσελίδα και σου στέλνει μήνυμα “αυτό το email χρησιμοποιείται ήδη’:
“Δεν θυμάμαι αυτό το μέρος.”
Όταν ακούς τη συζήτηση δύο αγνώστων και τους δίνεις νοητικά την άποψή σου.
Όταν πας να τραβήξεις λεφτά από το ΑΤΜ και νιώθεις πως αυτός που είναι πίσω σου σε κατασκοπεύει.
Όταν οι φίλοι σου σου στέλνουν ένα μήνυμα και απαντάς: “Χαχαχαχα, κλαίω!”
Όταν κλείνεις το φως του μπάνιου και τρέχεις γρήγορα στο δωμάτιό σου για να μην σε σκοτώσει κανείς.
Όταν πέφτεις για ύπνο και υπολογίζεις ακριβώς πόσες ώρες έχεις για ύπνο μέχρι να ξυπνήσεις.
Όταν σε παίρνει κάποιος τηλέφωνο που δεν θες να απαντήσεις και περιμένεις να σταματήσει να χτυπάει για να χρησιμοποιήσεις ξανά το κινητό σου.
Όταν βγαίνεις από ένα κατάστημα χωρίς να έχεις αγοράσει κάτι και προσπαθείς να φερθείς φυσικά σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.
Όταν έχεις 20 κοντομάνικες και παρόλο που χρησιμοποιείς μόνος τις 5, τις υπόλοιπες δεν τις πετάς.
Όταν χτυπάει το ξυπνητήρι το πρωί και μένεις για 20 λεπτά έτσι γιατί δεν μπορείς να σηκωθείς.
Όλη η εμπιστοσύνη προς τους συγγενείς χάνεται όταν ψάχνεις το τηλεχειριστήριο:
– “Κάθεσαι πάνω του;”
– “Όχι.”
– “Για σήκω.”
Εσείς πόσα κάνετε από αυτά;
