Το κόκκινο σπίτι…της Σύρου. Ένας μύθος ή μια φρικτή πραγματικότητα;

Η ονομασία «κοκκινόσπιτο», λέγεται ότι δόθηκε από τους Συριανούς για να δηλώσουν το γεγονός ότι βάφτηκε κόκκινο από το αίμα των ιδιοκτητών του, των Ρεΐζηδων.
Πάντως, είναι προφανές απο τις φωτογραφίες, οτι πρόκειται όντως για σπίτι που είναι βαμμένο με κόκκινη μπογιά.

Ζωσμένο με θρύλους, μύθους και παραδόσεις, το αντιμετωπίζουνε ως άντρο δαιμόνιων πνευμάτων. Παλιότερα υπήρχε η εντύπωση ότι ακούγονταν τα βράδια οι λυγμοί της Ρεΐζη, οι φωνές της Μαρίνας, τα γέλια της μικρής Άννας… Οι πιο προληπτικοί πιστεύουν ότι το σπίτι εξακολουθεί να έχει κακή ενέργεια, υποστηρίζοντας ότι όποιος τάραξε την ησυχία του ή τόλμησε να μετακινήσει έπιπλα και μικρότερα αντικείμενά του, βρήκε τραγικό θάνατο κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες.

Οι πιο ρεαλιστές υποστηρίζουν ότι όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας και εξυπηρετούν συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Κάτοικος του Επισκοπείου θυμάται ότι ο χώρος για κάποιο διάστημα λειτούργησε ως τόπος συνάντησης χαρτοπαιχτών και παράνομων ζευγαριών και ότι ένας κύριος “με πολύ χιούμορ”, διασκεδάζοντας με το φόβο των κατοίκων, τα βράδια τοποθετούσε στο κεφάλι του μια μεγάλη κολοκύθα με κεριά και τρομοκρατούσε τους θαμώνες του “στοιχειωμένου” σπιτιού…
Όλα αυτά μαζί με τα σενάρια περί ανυπαρξίας νομίμων κληρονόμων, ή περί κωλύματος πωλήσεως του σπιτιού, διατηρούν αναλλοίωτο τον θρύλο.

Η ιστορία της οικογένειας των Ρεΐζηδων

Είναι σχεδόν «κοινό μυστικό» στο Επισκοπείο, ότι η ιστορία της οικογένειας του σπιτιού, είναι μάλλον αληθινή και ότι υπάρχουν μέχρι και σήμερα στο νησί απόγονοι της, που προήλθαν κατά πάσα πιθανότητα από δεύτερο γάμο του Γιάννη, του μοναδικού που επέζησε της “καταστροφής”, όταν η οικογένεια βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα και κατέφυγε στην Αθήνα.
Λένε, οτι οι απόγονοι της αιματοβαμμένης οικογένειας, εγκαταστάθηκαν ύστερα από πολλά χρόνια ξανά στο νησί, σε άλλο όμως σπίτι, με άλλο όνομα, προσπαθώντας έτσι να βγάλουν από πάνω τους τη «ρετσινιά». Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι ουδέποτε διεκδικήθηκε η τεράστια ακίνητη περιουσία…

Σύμφωνα με κατοίκους του νησιού, η ιστορία που αφηγείται στο βιβλίο του ο Μ. Καραγάτσης: “Η Μεγάλη Χίμαιρα”, ίσως να είναι αληθινή και να στηρίχθηκε σε κάποια απο τα αληθινά γεγονότα που στοίχειωσαν το “Κόκκινο σπίτι”.

Η ιστορία του βιβλίου αφορά μια νεαρή Γαλλίδα που ονομάζεται Μαρίνα Μπαρέ και μεγαλώνει σε μια πόλη της Γαλλίας. Περνά δύσκολα παιδικά χρόνια, καθώς η μητέρα της για να μπορέσει να τους συντηρήσει μετά το θάνατο του πατέρα της, γίνεται πόρνη. Η συναίσθηση όλου αυτού της προκαλεί παιδικά τραύματα που την ακολουθούν στη ζωή της ώσπου γνωρίζει τον Έλληνα καπετάνιο Γιάννη Ρεϊζή… Ερωτεύονται και την παίρνει μαζί του στην Ελλάδα, στο νησί της Σύρου, όπου παντρεύονται και δημιουργούν οικογένεια. Η ζωή τους, κυλάει όμορφα, μέχρι όμως που τα πράγματα αλλάζουν, όταν η Μαρίνα γνωρίζει τον αδερφό του Γιάννη, τον Μηνά… Τότε δημιουργείται μεταξύ τους ένας παράφορος ερωτισμός, ο οποίος τελικά εκδηλώνεται σε ένα διάστημα που ο Γιάννης λόγω οικονομικών προβλημάτων, εργάζεται πάλι ως καπετάνιος στο καράβι τους. Εκείνη τη μοιραία νύχτα, του “ερωτισμού”, η Μαρίνα χάνει το παιδί που έχει αποκτήσει με τον Γιάννη, την μικρή Αννούλα, από πνευμονία, ενώ παράλληλα μένει έγκυος από τον Μηνά (τον αδεφρφό του Γιάννη). Η πεθερά της, η γριά Ρεΐζαινα, που τους έχει πιάσει στο κρεβάτι της αμαρτίας, μετά την κηδεία της εγγονής της διώχνει τον μικρό γιο της (τον Μηνά), ο οποίος τελικά αυτοκτονεί… Ο Γιάννης ενημερώνεται για όλα αυτά, ενώ βρίσκεται ήδη στο ταξίδι του γυρισμού. Η δύσκολη τροπή της ζωής στο σπίτι των Ρεΐζηδων αλλά και η εγκυμοσύνη της Μαρίνας απο τον Μηνά, ωθούν τελικά την Μαρίνα στην αυτοκτονία.

Το Κοκκινόσπιτο είναι γνωστό και για τα πέτρινα σκαλιστά πλακάκια του και τις υπέροχες οροφογραφίες και τοιχογραφίες του, που όπως επισημαίνουν οι περιβαλλοντικές ομάδες, «φθείρονται πάνω στους ετοιμόρροπους σοβάδες και βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάρρευσης».
Το σπίτι εξωτερικά είναι βαμμένο στην ίδια απόχρωση του αίματος.