«Ποτέ δεν θα γίνω αυτό το είδος του γονιού»

Ναι.Υπάρχουν πολλοί γονείς εκεί έξω -ανάμεσά τους ίσως κι εσείς -που έλεγαν με σιγουριά τι ΔΕΝ θα έκαναν όταν γίνονταν γονείς. Λοιπόν, έχω μια απλή συμβουλή να δώσω στους νέους γονείς ή σε όσους πρόκειται να γίνουν: Ποτέ, ποτέ, ποτέ μη λέτε ΠΟΤΕ.
Πραγματικά είναι αστείο αυτό που συμβαίνει σε όσους γινόμαστε για πρώτη φορά γονείς. Οραματιζόμαστε μια τέλεια ανατροφή για τα παιδιά μας και γνωρίζουμε εκ των προτέρων με βεβαιότητα τι δεν θα κάνουμε.
Όμως προσγειωνόμαστε απότομα…
Μόλις έρχονται τα παιδιά, τα τέλεια σχέδιά μας δύσκολα βρίσκουν πρόσφορο πεδίο εφαρμογής και αρχίζουμε να κάνουμε υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Εννοείται ότι υπάρχουν και γονείς εκεί έξω που έχουν μείνει πιστοί σε όσα ήθελαν για τα παιδιά τους. Αλλά αυτή τη στιγμή δεν μιλάμε γι΄αυτούς.
Μιλάμε για όλους εμάς που υποστηρίζαμε με σθένος ότι ποτέ δεν θα ταίσουμε φαστ φουντ το παιδί μας και δεν θα γνωρίσει τη γεύση της κοτομπουκιάς.
Όμως, φευ, η υπόσχεση κράτησε ελάχιστα. Σε μια δύσκολη μέρα,που δεν είχαμε φαγητό στο σπίτι, που τα νεύρα μας ήταν τεντωμένα, που βρισκόμασταν λίγο πριν την κατάρρευση λόγω κούρασης, μπήκαμε στο πρώτο κατάστημα με πρόχειρο φαγητό και η παραγγελία έγινε σε χρόνο dt. Τραγανές κοτομπουκιές, πατάτες τηγανητές και όλα αυτά τα ανθυγιεινά, καταβροχθίστηκαν από τα παιδιά, μέσα σε βογκητά απόλαυσης.

Αυτός ήταν ο πρώτος όρκος που καταπατήθηκε. Ο δεύτερος, ήταν αυτός που δώσαμε κοιτάζοντας τον εαυτό μας στον καθρέφτη και είπαμε ότι ποτέ δεν θα φωνάξουμε ή θα ουρλιάξουμε στο παιδί μας. Οτι θα διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας ακόμα και αν νοιώθουμε τον εγκέφαλό μας να δονείται επικίνδυνα. Όμως, πώς χάθηκε δια μαγείας ο αυτοέλεγχος μας; Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι γονείς που ωρύονται και φωνάζουν υστερικά; Μα φυσικά εμείς, που ορκιστήκαμε το «ποτέ…»
Κι όμως.Συμβαίνει σε όλους τους γονείς – ακόμα και στους «τέλειους γονείς» που φαίνεται να τα έχουν όλα υπό έλεγχο.
Πραγματικά,  όλοι θέλουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο για τα παιδιά μας. Να είμαστε καλύτεροι από τους γονεί μας, από τη μαμά μας, από τον γείτονα. Άλλοτε είναι εφικτό κι άλλοτε όχι. Μερικές φορές έχουμε πετύχει και άλλες αποτυγχάνουμε παταγωδώς.
Το να θέλουμε το παιδί μας να τρέφεται υγιεινά, είναι πραγματικά θαυμάσιο. Όμως, δεν λειτουργεί πάντα με τον τρόπο που θα θέλαμε. Μερικές φορές τα παιδιά τρώνε πρόχειρο φαγητό. Συμβαίνει. Το θέμα είναι αν αδιαφορούμε γι’ αυτό ή αν φροντίζουμε να του δίνουμε επιλογές.
Υπάρχουν πολλά πράγματα που είπα ότι Ποτέ δεν θα κάνει το παιδί μου. Το Fast food και οι φωνές είναι δύο μόνο απ’ αυτά. Ακόμα και σήμερα προσπαθώ να τα εφαρμόσω. Αυτό είναι που έχει σημασία…