Ζέστανε απότομα φέτος ο καιρός, με αποτέλεσμα να ξεχυθούν πρόωρα στις παραλίες όλων των ειδών τα θηλαστικά από φάλαινες μέχρι και φώκιες, που επισκέπτονται δειλά – δειλά τις αμμουδιές για να χαρούν τη θάλασσα…

Αυτήν τη χρονιά, όμως, οι φάλαινες δεν πρόλαβαν να σουλουπώσουν το σωματάκι τους, γιατί πριν καλά – καλά βγει ο χειμώνας, μπήκε το καλοκαίρι και δεν πρόφτασαν να γραφτούν σε ένα γυμναστήριο της τελευταίας στιγμής για να αποβάλουν από πάνω τους έστω τα χοντρά – χοντρά κοψίδια του περασμένου χειμώνα…

Η λαχτάρα τους, δε, και για το φαγητό αλλά και για θάλασσα είναι τόσο πελώρια, που δεν μπορούν καν να περιμένουν ένα μηνάκι ακόμη να γυμναστούν ολίγο και να ξεπροβάλλουν τα στοιχειωδώς λιγότερο αγύμναστα «κορμιά» τους στας παραλίας, με όσο καμουφλάζ μπορεί να τους δώσει ένας μήνας γυμναστικής και δίαιτας…

Από την άλλη, είναι και πονηρές, γιατί σπεύδουν τώρα στις παραλίες, που έχουν ελάχιστο κόσμο, οπότε δεν εκτίθενται μαζικά• αλλά και αυτό, πάλι, αποτελεί επί της ουσίας παγίδα αυτοεγκλωβισμού τους σε μια κατάσταση αέναης πάχυνσης, χωρίς αποτρεπτικές συνέπειες οπτικής, έστω, κοινωνικής κατακραυγής…

Υ.Γ.: και φέτος το καλοκαίρι θα πονέσουν τα ματάκια μας, θα πάθουμε πολλαπλές ρήξεις αμφιβληστροειδούς χιτώνα, καθώς το φαγητό έχει γίνει μόδα και τα πάχια βαφτίζονται πιασίματα από τις κακομαθημένες κοιλιόδουλες, που έχουν και ως μόνιμη επωδό και δικαιολογία τους τον υποθυρεοειδισμό…»