nataleme.gr Εδώ θα τα λέμε όλα! 
Γιατί μπορεί η δουλειά να είναι από κουραστική έως εξοντωτική, όμως και η παραμονή στο σπίτι 24 ώρες το 24ωρο δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ειδικά όταν ο συγκάτοικος και «αφεντικό» σου είναι ενός έτους ή μερικών μηνών.
Μαμάδες που –για κάποιο τουλάχιστον διάστημα της ζωής τους- παρέμειναν σπίτι με τα παιδιά τους, καταθέτουν στιγμιότυπα, συνήθειες, συναισθήματα και ίχνη απ’ τις ζωές τους, δείχνοντας σε όλους ότι η υπόθεση μητρότητα δεν είναι ποτέ, μα ποτέ εύκολη.
«Έχω κλείσει τριήμερο με τις πιτζάμες, γιατί κυριολεκτικά δεν βγήκα απ’ τους τέσσερις τοίχους!»
«Νομίζω ότι τέσσερα χρόνια μετά την παραμονή στο σπίτι με δύο παιδιά (ένα ενός κι ένα τεσσάρων), είμαι κυριολεκτική κουφή σε ό,τι αφορά παιδικό κλάμα!»
«Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να βρω δουλειά. Όχι γιατί χρειαζόμαστε τα λεφτά, αλλά γιατί –τουλάχιστον για εμένα- το να ασχολούμαι μόνο με τα παιδιά και το σπίτι, με έχει εγκλωβίσει φοβερά!»
«Επειδή δεν δουλεύω, όλοι –αλλά όλοι!- με φορτώνουν με κάθε είδους δουλειά! Έχω κυριολεκτικά αναλάβει τα πάντα για το σπίτι, συν όλες τις εξωτερικές δουλειές, συν τη διαχείριση της πολυκατοικίας! Δεν το λες και καθισιό…»
«Έχω βαρεθεί να ακούω “Καλά, δεν έχεις βαρεθεί να κάθεσαι όλη μέρα;”. Πρώτον, ΔΕΝ κάθομαι όλη μέρα και δεύτερον, ναι, φυσικά και έχω βαρεθεί. Μ’ αρέσει να δουλεύω και να συναναστρέφομαι και με ανθρώπους που…εχμ… έχουν δόντια και ξέρουν να μιλάνε και να περπατούν.»
«Το να μένω με τα παιδιά όλη τη μέρα στο σπίτι δεν με ενοχλεί καθόλου. Περνάμε χρόνο μαζί, παίζουμε, κάνουμε τις δουλειές και ειλικρινά περνάω όμορφα. Το πρόβλημα δεν είναι τα παιδιά. Το πρόβλημα είναι η πεθερά μου, που μένει δίπλα μας, και επειδή ξέρει ότι είμαι όλη μέρα σπίτι, εμφανίζεται (εννοείται απρόσκλητη) δυο-τρεις φορές τη μέρα!»
«Πρέπει να παραδεχτώ, ότι την περίοδο που δεν δούλευα και ήμουν με τα παιδιά, ενώ ήμουν πολύ πιο ξεκούραστη, γκρίνιαζα πολύ περισσότερο στον άντρα μου…Μάλλον γιατί τον περίμενα πώς και πώς να γυρίσει, για να βρω λίγο χρόνο για τον εαυτό μου.»
«Όσο δεν δούλευα, ξόδευα περισσότερα χρήματα σε σχέση με πριν. Κατ’ αρχάς, είχα χρόνο να κάνω βόλτες με το μωρό, επομένως όσο ήμουν έξω έκανα κάποια ψιλοάχρηστα ψώνια. Επίσης ξόδευα περισσότερα λεφτά στο super market γιατί περνούσα εκατοντάδες ώρες εκεί μέσα.»
«Από την ώρα που ξυπνάω, μετράω ανάποδα τις ώρες που τα παιδιά θα πέσουν για ύπνο και θα περάσω λίγο χρόνο μόνη μου, και όταν κοιμούνται νιώθω μισή… Ξέρω, δεν πάω καλά.»
«Τα τελευταία δύο χρόνια, νομίζω δεν έχω πιει ποτέ ολόκληρο ζεστό καφέ στο σπίτι. Τον ζεσταίνω τουλάχιστον τρεις φορές τη μέρα.»
«Επειδή περνάω τόσο χρόνο με τα παιδιά καθημερινά, θέλω πότε-πότε να βγαίνουμε με τον άντρα μου οι δυο μας κι όταν τελικά τα καταφέρνουμε, μου λείπουν φοβεράκαι ανυπομονώ να γυρίσουμε.»
«Είναι φορές που χάνω εντελώς το μυαλό μου! Έχω αφήσει τα κλειδιά του σπιτιού στην εξώπορτα για μέρες, έχω βάλει τα γυαλιά μου στο ψυγείο και, εννοείται, ποτέ δεν θυμάμαι γιατί άνοιξα το τάδε ντουλάπι ή γιατί μπήκα στο τάδε δωμάτιο!»
«Το μένω σπίτι όλη μέρα με τα παιδιά, μου φαίνεται δώρο κι είμαι ευγνώμων που έχω την τύχη να μη χρειάζεται να δουλέψω. Ναι, έχει αρκετή μοναξιά, αλλά δεν μπορεί να μην σκεφτείς πόσο ωραία παιδικά χρόνια χαρίζεις στα παιδιά σου.»
«Καμιά φορά τα νεύρα μου γίνονται κρόσια απ’ τη διαρκή συναναστροφή με τα μικρά μου και καταλήγω μέχρι το βράδυ να έχω το μάτι του τρελού και να γελάω νευρικά.»
«Έχω πάρει πολλές φορές την αδερφή μου να έρθει να κρατήσει το μωρό, για να πεταχτώ δήθεν στο super market, χωρίς να θέλω απολύτως τίποτα. Απλά για να κάνω ένα διάλειμμα από το σπίτι.»
«Περνάω πάρα πολύ χρόνο στο Facebook, τώρα που δεν δουλεύω. Κι αυτό με κάνει να νιώθω τύψεις που διαλέγω καμιά φορά το κινητό, από το να παίξω με τον γιο μου, αλλά είναι η μόνη μου διέξοδος!»
«Έχω ξεχάσει πώς είναι να πηγαίνεις στην τουαλέτα με κλειστή πόρτα.»
«Ειλικρινά, δεν νομίζω ότι έχω περάσει καλύτερη φάση στη ζωή μου. Στην αρχή, με την έλλειψη ύπνου, ήταν δύσκολα. Μετά από λίγους μήνες όμως, έχεις τη δυνατότητα να κάνεις τα πάντα με το μικρό σου και να περάσεις όσο χρόνο θες μαζί του. Δεν νομίζω ότι θα το άλλαζα, αν δεν υπήρχε μεγάλη ανάγκη.»
