nataleme Εδώ θα τα λέμε όλα! 
Ο Anton Pilipa ταξίδεψε σε δύο ηπείρους, περπατώντας κυρίως ξυπόλυτος με τα ρούχα του στην πλάτη. Εξαφανίστηκε το 2012 και η οικογένεια του τον έψαχνε απελπισμένα. Υποπτεύεται ότι πάσχει από σχιζοφρένεια.
Μια Βραζιλιάνα αστυνομικός, γεννημένη στον Καναδά, εντόπισε τον Pilipa και αρχικά τον πήρε για ζητιάνο. Δεν είχε πάνω του διαβατήριο ή κάποιο είδος ταυτότητας.
Μέσω της βοήθειας διάφορων διεθνών πρακτορείων και πρεσβειών κατάφερε να εντοπίσει την οικογένεια του, η οποία πήγε στην Βραζιλία για να συναντήσει το χαμένο της μέλος.
Ο αδερφός του Anton, Stefan είπε: “Έπαθα πλάκα. Είχα πει στον εαυτό μου ότι είχε πεθάνει, γιατί μόνο αυτό εξηγούσε την απουσία του. Αλλά βαθιά μέσα μου το ήξερα ότι δεν είχε πεθάνει. Αισθάνομαι εντυπωσιασμένος που είναι ζωντανός και έφτασε τόσο μακριά.”
Ο Anton ταξίδεψε από τον Καναδά σε δέκα τουλάχιστον χώρες, ανάμεσα τους τις ΗΠΑ, το Μεξικό, την Γουατεμάλα, την Κόστα Ρίκα, το Παναμά, την Κολομβία, την Βενεζουέλα, την Αργεντινή και την Βραζιλία – χωρίς διαβατήριο και με λίγα ρούχα στην πλάτη.
Έχει αρχίσει να παίρνει ξανά τα φάρμακα του για την σχιζοφρένεια.
Ο αδερφός του είπε ότι είχε στόχο να φτάσει στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Μπουένος Άιρες. Τελικά όταν έφτασε τον έδιωξαν γιατί δεν είχε κάποιο είδος ταυτότητας. Έτσι κατευθύνθηκε προς την Βραζιλία, όπου εντοπίστηκε.
Είπε ότι μάζευε φρούτα και μούρα, έψαχνε για φαγητό και ρούχα στα σκουπίδια και βασιζόταν στην γενναιοδωρία των ξένων. Φυσικά συνάντησε πολλές δυσκολίες. Σε κάποια φάση του έκλεψαν τα πράγματα, ενώ διέσχισε μόνος του την επικίνδυνη ζούγκλα του Αμαζονίου.
“Ποτέ δεν ένιωσα μόνος. Σκέφτηκα πολύ αυτά τα χρόνια, κοιμόμουν στη φύση. Η ζωή είναι απλή, δεν χρειαζόμαστε πολλά πράγματα.”
Αλλά όλα αυτά τα χρόνια στους δρόμους επηρέασαν την εμφάνιση του Anton. Ο αδερφός του σοκαρίστηκε από το πώς είχε καταλήξει.
Σύμφωνα με τον Stefan, η υγεία του αδερφού του είχε αρχίσει να χειροτερεύει στο βραζιλιάνικο ιατρικό ινστιτούτο όπου κρατούνταν όσο περίμενε την οικογένεια του.
“Ξέρω ότι είμαι πολύ τυχερός που ζω”, είπε ο Anton. “Είμαι ευτυχισμένος που μπορώ να επιστρέψω στην οικογένεια μου.”
Ο Anton περπάτησε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής 10.000 μιλιών που διήνυσε, αν και κάποιες φορές ανέβηκε σε φορτηγά. Στα πέντε χρόνια που ήταν εξαφανισμένος δεν είχε πολλές επαφές με ανθρώπους. Δεν μιλάει σχεδόν καθόλου ισπανικά ή πορτογαλικά.
Ο Anton, ο οποίος περιγράφεται σαν ατομικιστής, είχε διαγνωστεί με σχιζοφρένεια μερικά χρόνια πριν. Η οικογένεια του προσπαθούσε να του παρέχει την βοήθεια που χρειαζόταν δύο χρόνια πριν την εξαφάνιση του. Πριν την ασθένεια του, είχε εργαστεί σε ολόκληρο τον Καναδά σε οργανισμούς ανθρωπιστικής βοήθειας.
Το 2011 που ξεκίνησε την θεραπεία του ενεπλάκη σε ένα περιστατικό, από το οποίο κατέληξε με κατηγορίες για όπλα και βιαιοπραγία. Έφυγε από την χώρα το 2012 λίγο πριν παρουσιαστεί στο δικαστήριο. Και παρά το απίστευτο ταξίδι του, θα χρειαστεί να λογοδοτήσει γι’αυτές τις κατηγορίες. Όταν έφτασε στο Τορόντο, συνελήφθη και μετά απελευθερώθηκε με εγγύηση.
Ο Stefan δεν πιστεύει ότι το δικαστήριο είναι ο λόγος που εξαφανίστηκε ο αδερφός του.
Η οικογένεια του δοκίμασε τα πάντα όταν εξαφανίστηκε ο Antοn, αλλά δεν μπορούσαν να τον εντοπίσουν.
Η πρώτη φορά που άκουσαν ότι ήταν ζωντανός ήταν από μια κλήση που έλαβε ο Stefan πριν τα Χριστούγεννα από το βραζιλιάνικο αστυνομικό τμήμα.
Ο Anton εντοπίστηκε στα τέλη Νοεμβρίου να τριγυρνά σε δρόμο στην βραζιλιάνικη πολιτεία Rondonia. Η αστυνομία προσπάθησε να μάθει την ταυτότητα του επικοινωνώντας με τοπικές πρεσβείες. Τελικά η αστυνομικός Helenice Campos, η οποία τον ανακάλυψε, επικοινώνησε με την οικογένεια του.
Η οικογένεια του προσπαθούσε να συγκεντρώσει χρήματα για την επιστροφή του Anton, αλλά δυστυχώς εκείνος το έσκασε από το νοσοκομείο. Ευτυχώς, η αστυνομία τον εντόπισε ξανά καθώς κατευθυνόταν προς την επικίνδυνη πολιτεία Amazonas.
Πλέον, ο Anton έχει επιστρέψει στον Καναδά και μένει με τον αδερφό του και την οικογένεια του.
“Όλοι είναι ευτυχισμένοι και υποστηρικτικοί”, είπε ο Stefan.
Αλλά ακόμα δεν έχει μάθει ολόκληρη την ιστορία του απίθανου ταξιδιού του αδερφού του, καθώς δεν ήθελε να τον πιέσει.
Ο Stefan λέει ότι ο αδερφός του είναι ακόμη ψυχικά τραυματισμένος, αλλά τα πηγαίνει καλά. Επίσης πρόσθεσε ότι ελπίζει ο αδερφός του να καταφέρει να ενταχθεί ξανά στην κοινωνία μετά από τόσο καιρό που πέρασε μόνος του.
Ο Stefan λέει ότι στον Anton αρέσει να κάνει περιπάτους, αν και πλέον πιο σύντομους από ό,τι παλαιότερα. Δεν θέλει να σταματήσει αυτή την συνήθεια του αδερφού του, απλά έχουν συμφωνήσει σε κάποιους κανόνες.
Τα δύο αδέρφια ήταν κοντά από μικρή ηλικία και η σχέση τους παρέμεινε στενή όσο μεγάλωναν.
Ο Stefan παραδέχεται ότι η περιπέτεια του αδερφού του μπορεί να ακούγεται παράξενη, αλλά είπε ότι όσοι τον ξέρουν δεν θα εκπλαγούν τόσο.
“Είναι ο αδερφός μου και είναι ένα ιδιαίτερο άτομο. Αυτό που έκανε είναι κομμάτι της προσωπικότητας του, για όποιον τον γνωρίζει.”
