nataleme Εδώ θα τα λέμε όλα!
Η ιστορικός Ellen Oredsson επιχείρησε να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα, μέσα από το blog της, How to Talk About Art History.
Αρχικά, σύμφωνα με την Ellen, τα αρχαία αγάλματα -σχεδόν-πάντα απεικονίζουν πέη χωρίς στύση. Επιπλέον, η Oredsson παραθέτοντας πηγές όπως το βιβλίο «Greek Homosexuality» του Kenneth Dover, αναφέρει ότι οι Αρχαίοι Έλληνες εκτιμούσαν περισσότερο τα μικρά σε μέγεθος πέη, διότι «τα μεγαλύτερα συνδέονταν με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: ανοησία, πάθος και ασχήμια.»
Η εξαίρεση (που επιβεβαιώνει τον κανόνα):
Κι όμως, υπάρχουν κάποια αγάλματα που απεικονίζουν όχι μικρά, αλλά τεράστια πέη. Όπως το παρακάτω άγαλμα Σάτυρου, το οποίο η Wikipedia περιγράφει ως:
«μέλος της συνοδείας του Διονύσου με χαρακτηριστικά που παραπέμπουν σε άλογο, όπως αλογίσια ουρά, αλογίσια αυτιά και μερικές φορές αλογίσιο φαλλό, λόγω μόνιμης στύσης.»
Ξακουστό είναι επίσης και το άγαλμα του Πρίαπου, θεού της γονιμότητας, τον όποιο σύμφωνα με την μυθολογία, η θεά Ήρα καταράστηκε ώστε να έχει μόνιμη στύση και ανικανότητα. (Αουτς, αυτό πρέπει να πόνεσε!)
Τελικά, σύμφωνα με την Oredsson: «τα Αρχαία Ελληνικά αγάλματα απεικονίζουν την ισορροπία και τον ιδεαλισμό μέσα από το ανθρώπινο σώμα. Γι`αυτό, είναι λογικό να μην έχουν μεγάλα πέη, διαφορετικά θα θεωρούνταν αστεία ή τρομακτικά.» . Γιατί ο «ιδανικός Έλληνας άντρας» είναι «συνετός, διανοούμενος και αξιόπιστος.» Οτιδήποτε άλλο είναι περιττό. (Επίσης, μπορεί και να σπάει εύκολα).
