Ταμίας: “Φοβάμαι πως θα πρέπει να πάτε στο τέλος της ουράς κύριε.»
Επιχειρηματίας: “Έχω μία πολύ σημαντική συνάντηση. Πρέπει να με εξυπηρετήσεις τώρα!”
Ταμίας: “Και όσο πιο πολύ κάθεστε εδώ, τόσο πιο πολύ θα αργήσετε. Οπότε πηγαίνετε στο τέλος της ουράς.”
Επιχειρηματίας: “Έχεις ιδέα ποιος είμαι;”
Ταμίας: “Όχι. Τώρα ηρέμησε και πήγαινε πίσω.”
Επιχειρηματίας: “Πώς τολμάς να μου μιλάς έτσι; Πες τον προϊστάμενό σου να έρθει αμέσως!”
(Ο ταμίας ξεφυσάει, πηγαίνει στο βάθος, βγαίνει με μία μεγαλύτερη γυναίκα, της δείχνει τον επιχειρηματία και μετά χάνεται πάλι στο βάθος.)
Προϊσταμένη: “Ποιο είναι το πρόβλημα κύριε;”
Επιχειρηματίας: “Το αγόρι αυτό ήταν πολύ αγενές απέναντί μου! Απαιτώ να τον απολύσετε αμέσως!”
Προϊσταμένη: “Φοβάμαι πως δεν έχετε κανένα τέτοιο δικαίωμα, αλλά εάν θέλετε μπορώ να πω στον ιδιοκτήτη να έρθει.”
Επιχειρηματίας: “Εντάξει, αλλά περιμένω να με αποζημιώσετε που έπρεπε να υποστώ όλο αυτό!”Προϊσταμένη: “Είμαι σίγουρη πως μπορείτε να το συζητήσετε αυτό μαζί του κύριε.”
(Τότε επιστρέφει πίσω και βγαίνει πάλι με τον ταμία.)
Ταμίας: “Τι;”
Επιχειρηματίας: “Τι συμβαίνει εδώ; Είπα πως θέλω να μιλήσω με τον ιδιοκτήτη!”
Ταμίας: “Όπως είπα, Τι θέλετε;”
(Ο Επιχειρηματίας σκέφτηκε για λίγο και μετά άρχισε να απειλεί πως θα του πάρει το κεφάλι και πως θα κλείσει το μαγαζί τους.”
Προϊσταμένη: “Γιατί με έμπλεξες και μένα σε όλο αυτό;”
Ταμίας: “Απλά μου αρέσει να βλέπω το βλέμμα τους όταν μαθαίνουν πως το μαγαζί ανήκει σε μένα.”
(Ο επιχειρηματίας τα έχασε και πήγε στο τέλος της ουράς.)
Ταμίας: “Λατρεύω αυτή τη δουλειά. Τι να σας φέρω;”
Πώς σας φάνηκε αυτή η ιστορία;