Την πρώτη φορά που την είδε, σκέφτηκε ότι απλώς έμενε εκεί. Άφησε στο πεινασμένο ζώο λίγο φαγητό και νερό και συνέχισε το δρόμο του.

Αλλά την επόμενη μέρα, άκουσε ξανά το ίδιο νιαούρισμα. Ήταν η γάτα που βρισκόταν δίπλα στον ίδιο τάφο, μακριά από το φαγητό και το νερό. Ο άντρας αποφάσισε να φροντίσει την φτωχή γάτα και να ετοιμάσει άλλο ένα γεύμα για αυτή. Όταν πλησίασε λίγο πιο κοντά, κατάλαβε ότι η γάτα δεν έμοιαζε καθόλου με αδέσποτη.

Επανέλαβε τη διαδικασία και την επόμενη μέρα. Τελικά, η γάτα τον άφησε να την φροντίσει και έτσι ο Keli αποφάσισε να υιοθετήσει το ζώο.

Αλλά ό, τι και αν έκανε ο Keli, ένα πράγμα δεν άλλαζε: η γάτα επέστρεφε στον τάφο κάθε μέρα. Έπρεπε να καταλάβει τι συνέβαινε. Μετά από μερικές έρευνες, ανακάλυψε κάτι εκπληκτικό: «Από τη στιγμή που πέθανε ο ιδιοκτήτης της γάτας, εκείνη έμενε στον τάφο του. Δεν ήθελε να γυρίσει στο σπίτι. Ήταν εκεί για σχεδόν ένα χρόνο, κοιμόταν εκεί και νιαούριζε».

Η γάτα και ο ιδιοκτήτης της πρέπει να είχαν μια υπέροχη σχέση. Ο Keli τη φροντίζει καθώς εκείνη συνεχίζει να θρηνεί και είναι εντυπωσιασμένος από την αφοσίωση του ζώου στον προηγούμενο ιδιοκτήτη της.