Αυτοί οι άνθρωποι ονομάζονται “transabled” και σύμφωνα με έναν άντρα που έκοψε το δεξί του χέρι με ένα πολύ κοφτερό εργαλείο, στόχος τους είναι να νιώσουν πιο άνετα με το σώμα τους με το να είναι ανάπηροι.
Ο άντρας αυτός, ο Jason, πέρασε μήνες προσπαθώντας να βρει τρόπους για κόψει το χέρι του και εκπαιδεύοντας τον εαυτό του στις πρώτες βοήθειες για να μην πεθάνει από την αιμορραγία, κάνοντας εξάσκηση σε κρέατα που αγόραζε από κρεοπωλεία.
Ο Jason δεν είναι ο μοναδικός άνθρωπος με αυτόν τον τρόπο σκέψης, σύμφωνα με τον Alexandre Baril, έναν ακαδημαϊκό από το Quebec ο οποίος δίνει διαλέξεις σχετικά με αυτό το θέμα:
“Ορίζουμε αυτή την κατάσταση σαν την επιθυμία ή την ανάγκη να ταυτιστεί ένας άνθρωπος με αρτιμελές σώμα με άλλα άτομα κόβοντας ένα μέλος του σώματος του. Ο άνθρωπος αυτός μπορεί να θέλει να γίνει κουφός, τυφλός, ακρωτηριασμένος, παραπληγικός. Είναι μια πραγματικά ισχυρή επιθυμία.”
Στο μεταξύ, ερευνητές στον Καναδά προσπαθούν να καταλάβουν πώς σκέφτονται και νιώθουν αυτά τα άτομα. Για τον λόγο αυτό πήραν συνέντευξη από 37 άτομα τα οποία αυτοπροσδιορίζονται ως “transabled”.
Σχεδόν οι μισοί προέρχονται από την Γερμανία και την Αυστρία και οι περισσότεροι θέλουν να γίνουν ακρωτηριασμένοι ή παραπληγικοί, αν και ένας από αυτούς θέλει να αφαιρέσει το πέος του και ένας άλλος να γίνει τυφλός.
Πολλοί “transabled” φέρονται να κανονίζουν “ατυχήματα” προκειμένου να αποκτήσουν τον επιθυμητό σωματότυπο, κάτι που όμως είναι επικίνδυνο.
Η ομάδα εξήγησε ότι τα άτομα αυτά συχνά παρομοιάζαν τους εαυτούς τους με διεμφυλικά άτομα, τα οποία νιώθουν ότι δεν έχουν το σωστό σώμα, και πιστεύουν ότι πρέπει να τους συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο.
Ο Clive Baldwin, ένας ερευνητής από τον Καναδά, υποστήριξε ότι ο ακρωτηριασμός μπορεί να βοηθήσει αυτά τα άτομα με τον ίδιο τρόπο που η πλαστική χειρουργική μπορεί να βοηθήσει τα διεμφυλικά άτομα να αποκτήσουν το επιθυμητό σώμα.
Η κοινότητα των “transabled” έχει συναντήσει αντιδράσεις από την κοινότητα των ανάπηρων, η οποία πιστεύει ότι τα άτομα αυτά προσπαθούν να κλέψουν πόρους από την κοινωνία και εξιδανικεύουν την αναπηρία.
Στο μεταξύ, η κοινότητα των διεμφυλικών κρατά αποστάσεις, αφού προσπαθεί να διώξει την ταμπέλα του μη φυσιολογικού από την “φυλετική δυσφορία” και πιστεύει ότι αυτό μπορεί να κάνει κακό στον σκοπό της.
Οι σκέψεις σας;