αποσκοπεί κυρίως στη διατήρηση της ενυδάτωσης του οργανισμού, μέχρι να ο εμετός και η διάρροια να σταματήσουν. Η διατήρηση των υγρών στο σώμα είναι το κλειδί για την ταχεία ανάκαμψη.

Αν η γαστρεντερίτιδα οφείλεται σε κάποιον ιό (ιογενής γαστρεντερίτιδα, η πιο συχνή μορφή της νόσου), το να αναπληρώνετε τα υγρά που χάνονται λόγω εμετού και διάρροιας επιτρέπει στο σώμα σας να αναρρώσει και να καταπολεμήσει την ίδια τη λοίμωξη. Η αφυδάτωση μπορεί επίσης να εντείνει τα συμπτώματα τηςναυτίας και του εμέτου.

Το κρίσιμο βήμα είναι η αντικατάσταση των υγρών, όταν ο ασθενής έχει ναυτία και δεν θέλει να πιει τίποτα. Αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο με τα βρέφη και τα παιδιά. Πρέπει να τους δίνετε μικρές ποσότητες υγρών, όσο πιο συχνά αντέχει ο οργανισμός τους, έστω και αν πρόκειται για μερικά μόλις ml νερού. Ακόμα και ένα κουταλάκι του γλυκού από νερό, μπορεί να είναι αρκετό για να διατηρήσει τον οργανισμό ενυδατωμένο και να αποτραπεί η εισαγωγή στο νοσοκομείο για ενδοφλέβια χορήγηση υγρών.

Σε γενικές γραμμές, πρέπει να επιλέγετε καθαρά υγρά (εκείνα που είναι διαυγή και μπορείτε να δείτε από μέσα τους) και πάντα σε μικρές ποσότητες. Σκεφτείτε το σαν να προσθέτετε μερικά ml υγρού στην κανονική ποσότητα σάλιου, την οποία ο ασθενής ούτως ή άλλως καταπίνει.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Αν δώσετε μεγάλη ποσότητα υγρών απότομα, μπορεί να προκαλέσετε αυξημένη ναυτία οαπό τις συσπάσεις του στομάχου, κάτι που θα επιδεινώσει την κατάσταση και θα οδηγήσει σε νέο έμετο και -μοιραία- μεγαλύτερη αφυδάτωση.

Παρά το γεγονός ότι οι ενήλικες και οι έφηβοι έχουν μεγαλύτερο απόθεμα ηλεκτρολυτών από τα παιδιά, οι ηλεκτρολυτικές διαταραχές και η αφυδάτωσημπορεί να εξακολουθούν να εκδηλώνονται όσο ο οργανισμός χάνει υγρά από τον έμετο και τη διάρροια.